Op ene zoondag noanoon in 1973, zaote ze mèt 5 een de kantien. Der wèt wel, de kantien van Rusticana, dow het kampeerterrein va Moelege. Ze zaote dao get flawe keul te verkôpe achter en glwas beer of e dreupke en ze vervèèlde zich.
Het waore oze Jean-Marie zieliger, der Louis Peters, ene kampeerder mèt z’n vrouw en der Gène oet de mjeule, der awe Gène Walpot dè dow nog de kantien zelf op heel. En ze vroege zech aaf wie ze der weenter zowe dworkriege zoonder zich te vervèle. Dè van Sint-Truje, der kampeerder, wôl oes van alles wies mwake jeuver hetgeen dao los waor. Der Louis vertelde oes jeuver het plezeer een de kaffèkes een zene vreugere strjèk.
Daw zèèt Jean-Marie: “Hie in dat lwôk ès niks”. “Nèè, zèèt der Gène, “niks jong, gène vets. Mèr vreuger waor nog sjpas; loor noe, mèt vastaovend stong Moelege drej daag op zene kop; oonderèèn word zech geamuzeerd. Haaf Moelege verklejde zech. Ze trokken oet mèt gaanse bendes mèt harmonika, trèkbugel, rommelspot, dèksele en vanaal. De deure va veul hoezer stonge brèèd op vjur hun en ze krège ôch nog te zoepe vjur niks. Op de hoeg brük word daan craminjon gehawe mèt der slip oet de brook. Dat word “Craminjon Japonais” gehète en eederèèn dè langs keem moes mèt doen. En een de kaffes word de Djim gedaansd. Alleng die va Moelege kaante der Djim. Ze hawe hem oetvoonde. En dao word gezwope! Noe heb vjer niks mie.”
Nèè, eederèèn waor akkword, dao moes get op gevoonde wjerde. Mè wat? Der ène beloorde der aandere en eederèèn koes veule dat der aandere zich kapot aan ’ t zeuke waore.
Dao zèèt der Gène oet de mjeule: “Wel ver ens get lappe en … da hoof vjer nèèt mie nao Voere of Eèsde of Mesch of nog wèjer te lôpe. Daan mwak vjer hie sjpas. Vjer hawe zelf vastaovend. ‘En in èèn twie drei waor eederèèn akkword. Daan mer aan em en . . . het bèèr en het dreupke smakte al veul bjetter.
Mè, zegge de aandere, vjer zien nog njurges. Vjer môte ’n vereniging hebbe. En dat keend moot ene naam hebbe. Laot ens get hure. En wèr get gedroonke om het te veende. Dow zèèt der Gène: “Sjejt mer oet, ich heb het gevoonde. Vjeur zitte gewoen de traditie va vreuger wèjer. Het beste van dèèn tied waor der Djim-daans. Noe zien vjeur de Djimmers.”
Zoonder te drjeuzele word wèjer gegaange en word hiel serjeus jeuver gegaange tot de verkeezing van der ierste Djimmerpreens. Dao waore twie kandidate: d’r Louis en dè va Sint-Truje. Der Louis krèèg 3 stemme en der aandere 2. Zoe woord Louis der ierste preens van de Djimmers.
En dow word beslwote het oet te bledsje aan alle deure en da zow ver wel zien wat gaonde waor. Ederèèn moes zie best doen en daan zow het waal lukke. En dow keem de letste wjèk vjeur vastaovend. En . . . dao waore 11 Djimmers mèt hune preens. En dao word ene optocht gehawe ’s maondeg mèt ene preensewage en vijf aander karnavalswages. En edere Djimmer waor gelukkig en haw veul sjpas. En ze worde bezjète dwor der Djimmersgèèst dèè noe nog in hun zit.
Dao dwor zal de Djimmersvereniging blieve bestwon en blieve bleuje wie tot noe tow, same mèt hun daansmariekes.
Djimmers Alaaf !
Verhaal van Eugène Walpot, ere-voorzitter CV De Djimmers 1983
Djimmers al-aaf
Djimmers noets-aaf
C.V. de Djimmers 